Ei

Ik zit met een ei. Vele eieren eigenlijk, over psychotherapie en therapeut-zijn. Ik zit soms vol met inspiratie, goesting, passie voor dit beroep. Dan is mijn enthousiasme en verwondering zo groot dat ik ’t van de daken wil schreeuwen. Maar vaak wil ik ook een ei leggen omdat ik met eindeloos veel vragen zit.

Dus ik wil schrijven.

(En toen bleef het stil. Nog eens proberen. Back space. Delete. Delete. Pauze.)

Voordat ik goed begonnen ben, zit ik al vast.

Het ei kan niet goed kiezen welke vorm en grootte het zal aannemen: wil ik schrijven voor cliënten? Voor mezelf? Voor collega’s? Welke toon is gepast? Wat ik wil vertellen aan collega’s of verwijzers is misschien te theoretisch voor cliënten? Wat ik wil delen is misschien te bloot? Durf ik me wel zo zichtbaar maken?

Maar vandaag heb ik besloten niet te kiezen: er komen eieren in allerlei kleuren en vormen. Voilà. [kakelt luid].

Sommige posts zullen vooral herkenbaar zijn voor cliënten, andere zijn inspiratie voor collega’s. De ene keer een lyrische boekbespreking, dan weer een praktijkverhaal. Er komen lijstjes, tips, ideeën. De schooljuffrouw in mij geeft met plezier eens uitleg over één of ander model.

O ja, en veel gefilosofeer, want zo ben ik nu eenmaal.

Vragen of suggesties voor een volgende post? Laat het me weten!